Nieuwe farm & het begin van het zuidereiland.

Greetings from the country of the long white cloud,

Uiteraard is het alweer een tijdje geleden dat ik een blog heb geschreven. Dit is niet omdat ik geen ontzettend gave dingen heb meegemaakt, gelukkig. Het komt meer door lange dagen en vakantie, geen internet, geen zin, geen stroom, de excuses kunnen oneindig lang doorgaan. Maar hier is hij dan toch, een langverwachte nieuwe blog.

Eerst even bijpraten. In mijn vorige blog ging het voornamelijk over mijn leven op de boerderij. Die boerderij liep niet zo lekker en kon mij niet meer betalen. Daardoor ben ik in november naar een nieuwe boerderij vertrokken in de Wairarapa regio. Een dik uur boven Wellington.

Deze nieuwe boerderij was in elk opzicht beter dan de eerste boerderij waar ik werkte. Ik mocht veel meer dingen doen, leerde veel meer nieuwe dingen, werd door mijn baas en bazin regelmatig uitgenodigd voor een biertje na werk of uitgenodigd voor het eten. Gary en Anna zijn ontzettend leuke mensen met 2 dochtertjes van 8 en 10. Met Gary en Anna heb ik nog steeds contact en na het rondreizen ga ik zeker nog even een bezoekje brengen. Na hier 3 leuke, maar zware, maanden te hebben beleefd was het eind januari echt tijd om te gaan reizen.

31 januari vertrok ik met de boot vanuit Wellington naar Picton. Hier had ik met mijn eerdere reisgenootje Renee afgesproken. Sindsdien reizen Renee en ik samen. De boottocht was erg mooi en dankzij Gary en Anna had ik een kaartje voor de VIP lounge waar ik me uiteraard wel goed thuis voelde.

Nadat we een nacht in Picton hadden doorgebracht zijn we doorgereden naar Nelson. Hier zijn we naar het center van Nieuw-Zeeland gelopen en hebben we de stad bekeken. Na een paar dagen in Nelson te zijn geweest, zijn we vertrokken naar Motueka. Hier bleven we maar 1 nacht, want we moesten de volgende

dag al vroeg in Marahau zijn voor onze vijfdaagse kayaktrip. Deze trip vergde aardig wat voorbereiding. Het was aardig lastig in te schatten wat er allemaal in die kayak zou passen. Uiteindelijk hebben we wel alles erin gekregen, maar erg licht was die kayak niet natuurlijk. Na de safety briefing mochten we het water op. Het ging niet volledig soepel, maar erg slecht was het ook niet voor een eerste keer.

Na de eerste dag heerlijk gekayakt te hebben, kwamen we aan op onze eerste camping. Hier een plekje uitgezocht en de tentjes opgezet, kayak omhoog getild, want het zou toch een beetje jammer zijn als die met vloed weg zou drijven. 

De tweede dag gingen we op weg naar onze volgende kampeerplaats. Dit tripje was korter dan verwacht en we kwamen al op tijd bij onze nieuwe slaapplaats aan. Onze nieuwe kampeerplaats, Mosquito Bay, was niet zo groot als de eerste kampeerplaats en ook niet toegankelijk voor hikers, alleen voor kayakkers. Het was hier dus lekker rustig. In Mosquito Bay zouden we twee nachten verblijven. Dit betekende dat we op de derde dag een lichtere kayak het water in konden tillen, omdat de meeste van onze spullen aan land bleven.

Dag drie. We vertrokken laat in de ochtend pas van het strand en zijn toen helemaal naar boven gekayakt. Maar voordat we konden vertrekken gebeurde er iets, vrij onaangenaams. Op die kampeerplaatsen lopen veel vogels (een kruising tussen een kip, een eend en een kiwi) rond en ondanks dat we ze constant in de gaten hielden, want het zijn goede dieven, heeft er toch eentje mijn broodjes pindakaas weten te stelen. Dit was uitermate teleurstellend voor mij en ik hoop oprecht dat het beestje van mijn broodjes pindakaas heeft genoten, want ze waren gegarandeerd lekker.

Tijdens het kayakken kwamen we langs een eilandje waar we zeehondjes (met baby's) konden zien. Hier zijn we dan ook even blijven drijven. Toen zijn we terug gekayakt naar Mosquito Bay. Achter Mosquito Bay is een lagune, die hadden we met eb al helemaal uitgelopen, maar nu het nog vloed was wilden we hem ook graag nog even kayakken. Dit was een mooie ervaring.

Op de vierde dag moesten we een heel eind kayakken om bij onze nieuwe kampeerplaats aan te komen. Deze kampeerplaats heet Akersten Bay en heeft maar plek voor 3 tentjes. Hikers konden hier wel komen, maar er waren geen hikers die bleven kamperen. Voor het grootste gedeelte was het gewoon onze privé camping met privé strand. Niets te klagen dus.

Dag vijf was de dag waarop we weer terug naar Marahau moesten paddelen. We hadden wat tegenwind, dit zorgde voor een beetje vertraging, maar we hadden nog alle tijd van de wereld voordat we terug hoefden te zijn.

Deze vijfdaagse kayaktrip was ongetwijfeld een van de hoogtepunten van mijn reis tot dusver!

Na onze kayaktrip zijn we terug gereisd naar Nelson om al onze bagage weer te herpakken en om een tour door de Pic's pindakaas fabriek te krijgen. Pic's pindakaas is ongetwijfeld de beste pindakaas ter wereld! Yumyum wat lekker.

Hierna zijn we verder gaan reizen, door Arthur's Pass wat echt adembenemend mooi is en hebben we hier een nacht gekampeerd. Daarna hebben we een nacht in Christchurch doorgebracht alvorens verder te reizen langs lake Tekapo, lake Punakaiki, lake Hawea en zijn we nu al een tijdje in Wanaka. Wanaka is een erg mooie plaats en er is veel te zien in de omgeving.

Vanaf volgende week reis ik verder, maar dit keer alleen. Zodra ik weer wat avonturen heb beleefd zal ik een nieuwe blog plaatsen en ik zal proberen er niet al te lang over te doen. Geen beloftes!

Merel